Beste lezers,
Ik schrijf je over pijn. En niet zomaar pijn, maar de pijn die sommige mensen misschien zeggen is normaal: pijn in de maan.
Ernstige pijn tijdens de menstruatie is niet normaal, en het kostte me meer dan 20 jaar om het te leren. Toen ik 35 was, ontdekte ik dat ik endometriose had, een ziekte die niet gemakkelijk werd gediagnosticeerd en vaak werd gemist door medische professionals.
Tijdens mijn tienerjaren had ik erge menstruatiekrampen, maar vrienden, familie en dokters vertelden me dat het gewoon "een deel van het vrouw-zijn" was. . Vrienden zeiden hoe bleek ik eruitzag als ik dubbel van de pijn was, en andere kinderen fluisterden en fluisterden.
Toen ik twintig was, werd de pijn erger. Ik had niet alleen krampen, maar ook mijn onderrug en benen deden pijn. Ik was opgezwollen en zag eruit alsof ik zes maanden zwanger was, en mijn stoelgang begon te voelen alsof er gebroken glas door mijn darmen ging. Ik begon elke maand veel werk te missen. Mijn menstruatie was ongelooflijk moeilijk en duurde 20 tot 7 dagen. Medicijnen zonder recept hielpen niet. Alle artsen vertelden me dat dit normaal was; sommige vrouwen hadden gewoon zwaarder dan anderen.
Het leven was niet veel anders toen ik begin dertig was, behalve dat mijn pijn steeds erger werd. Mijn arts en gynaecoloog leken niet bezorgd. Een arts verleende me zelfs een draaideur tegen geneesmiddelen op recept omdat OTC-medicijnen faalden. Mijn werk dreigde met disciplinaire maatregelen omdat ik tijdens de periode een tot twee dagen per maand miste of vroeg vertrok om naar huis te gaan. Ik annuleerde de data vanwege symptomen en hoorde vaak dat ik loog. Of erger nog, mensen vertelden me dat het allemaal in mijn hoofd zat, dat het psychosomatisch was, of dat ik hypochonder was.
Mijn kwaliteit van leven voor een paar dagen per maand bestond niet. Toen ik 35 was, werd ik geopereerd om een dermoidcyste op mijn eierstok te verwijderen. Hier, toen de chirurg me opendeed, vond hij endometriose laesies en littekenweefsel over mijn hele bekkenholte. Hij verwijderde alles wat hij kon. Ik voelde me geschokt, boos, verbaasd, maar vooral, ik voelde me geheiligd.
Achttien maanden later kwam mijn pijn terug met wraak. Na zes maanden foto's maken en specialisten bezoeken, moest ik weer geopereerd worden. Endometriose is terug. Mijn chirurg heeft het nog een keer verwijderd en sindsdien zijn mijn symptomen grotendeels te genezen.
Ik ging door 20 jaar van pijn, gevoelens van gevoelloosheid, ontspanning en vol zelfvertrouwen. Al die tijd groeide endometriose, het stoorde me, maakte me erger en hinderde me. Twintig jaar.
Sinds de diagnose heb ik mijn passie en doel ingezet om het bewustzijn over endometriose te verspreiden. Mijn vrienden en familie zijn volledig op de hoogte van de ziekte en de symptomen ervan, dus sturen ze vrienden en geliefden naar mij om vragen te stellen. Ik lees er alles over, ik praat vaak met mijn gynaecoloog, ik schrijf erover op mijn blog en ik run een praatgroep.
Mijn leven is nu beter, niet alleen omdat mijn pijn een naam heeft, maar ook vanwege de mensen die het in mijn leven heeft gebracht. Ik kan vrouwen ondersteunen die aan deze pijn lijden, diezelfde vrouwen steunen wanneer ik ze nodig heb, en me tot vrienden, familie en vreemden wenden om het bewustzijn te vergroten. Daar is mijn leven rijker door.
Waarom schrijf ik je dit alles vandaag? Ik wil niet dat een andere vrouw het 20 jaar volhoudt zoals ik. Een op de 10 vrouwen de wereld lijdt aan endometriose en het kan tot 10 jaar duren voordat een vrouw een diagnose heeft. Het is te lang geleden.
Als jij of iemand die je kent iets soortgelijks doormaakt, blijf zoeken naar antwoorden. Houd uw symptomen (ja, allemaal) en uw menstruatie in de gaten. Laat iemand je niet vertellen "het is niet mogelijk" of "het zit allemaal tussen je oren". Of, mijn favoriet: "Dat is normaal!"
Ga naar de tweede of derde of vierde opinie. Onderzoek, onderzoek, onderzoek. Dring aan op een operatie met een gekwalificeerde arts. Endometriose wordt alleen gediagnosticeerd door visualisatie en biopsie. Vragen stellen. Neem kopieën van onderzoeken of voorbeelden mee naar de bezoeken van uw arts. Neem een lijst met vragen mee en schrijf de antwoorden op. En vooral: zoek steun. U bent hierin niet de enige.
En als je ooit iemand nodig hebt om mee te praten, ik ben hier.
Laat hem wraak nemen
Met respect,
Lisa
Lisa Howard is een 30-jarige uit Californië die met haar man en kat in het prachtige San Diego woont. Ze managet hartstochtelijk Bloeiende baarmoeder blogs en endometriose-ondersteuningsgroepen. Als hij geen voorlichting geeft over endometriose, werkt hij bij een advocatenkantoor, kruipt hij op de bank, kampeert, verschuilt zich achter zijn 35 mm-camera, verdwaalt in woestijnachtige achtergronden of huurt een vuurtoren.