pregled
Verdriet is universeel. Op een bepaald moment in ieders leven zal er minstens één ontmoeting met verdriet zijn. Het kan zijn door de dood van een geliefde, het verliezen van een baan, het beëindigen van een relatie of een andere levensveranderende verandering zoals u die kent.
Verdriet is ook heel persoonlijk. Niet erg netjes of lineair. Er is geen tijdlijn of schema om te volgen. Je kunt huilen, boos worden, je terugtrekken, je leeg voelen. Geen van deze dingen is ongebruikelijk of verkeerd. Iedereen rouwt anders, maar er zijn enkele gemeenschappelijke stadia en volgorde van gevoelens die tijdens rouw worden ervaren.
Waar komen de stadia van rouw vandaan?
In 1969 schreef een Zwitsers-Amerikaanse psychiater genaamd Elizabeth Kübler-Ross in haar boek "On Death and Dying" dat rouw in vijf fasen kan worden verdeeld. Haar observaties kwamen voort uit jarenlang werken met terminaal zieke personen.
Haar rouwtheorie werd bekend als het Kübler-Ross-model. Hoewel oorspronkelijk bedoeld voor patiënten, zijn deze stadia van rouw aangepast aan andere verlieservaringen.
De vijf graden van rouw zijn misschien wel de bekendste, maar het is verre van de enige populaire stadia van de rouwtheorie. Er zijn verschillende andere, waaronder die met zeven etappes en die met slechts twee.
Volgt rouw altijd dezelfde volgorde van stadia?
De vijf graden van verdriet zijn:
- ontkenning
- woede
- raden
- depressie
- aanvaarding
Niet iedereen zal alle vijf stadia ervaren en het is mogelijk dat je ze niet in deze volgorde doorloopt.
Rouw is voor elke persoon anders, dus u kunt in de onderhandelingsfase met verlies omgaan en vervolgens in woede of ontkenning terechtkomen. U kunt maanden in een van de vijf fasen blijven, maar de andere volledig overslaan.
Fase 1: ontkenning
Verdriet is een onweerstaanbare emotie. Het is niet ongebruikelijk om op intense en vaak plotselinge gevoelens te reageren door te doen alsof er geen verlies of verandering plaatsvindt. Ontkennen geeft je de tijd om het nieuws geleidelijk in je op te nemen en te gaan verwerken. Dit is een algemeen afweermechanisme en helpt je de intensiteit van de situatie te verminderen.
Als je echter wegloopt uit de ontkenningsfase, zullen de emoties die je hebt verborgen, beginnen te groeien. Je zult te maken krijgen met veel van het verdriet dat je hebt ontkend. Het maakt ook deel uit van de reis van verdriet, maar het kan moeilijk zijn.
Voorbeelden van de ontkenningsfase
- Uit elkaar gaan of scheiden: "Ze zijn gewoon van streek. Het zal morgen zijn."
- Een baan verliezen: "Ze hebben een fout gemaakt. Hij belt morgen en zegt dat ik me nodig heb. "
- Overlijden van een geliefde: "Ze is niet weggegaan. Het komt elke seconde om de hoek. "
- Diagnose van terminale ziekte: "Het overkomt mij niet. De resultaten zijn verkeerd. "
Fase 2: Woede
Waar ontkenning kan worden gezien als een oplossingsmechanisme, is woede een maskerend effect. Woede verbergt veel emoties en pijn die je meedraagt. Die woede kan worden doorgestuurd naar andere mensen, zoals de persoon die is overleden, je ex of je oude baas. Je kunt zelfs je woede richten op levenloze objecten.
Terwijl je rationele brein weet dat het niet de schuld is van je woede, zijn de gevoelens op dat moment te sterk om het te voelen.
Woede kan worden gemaskeerd door gevoelens zoals bitterheid of wrok. Het is misschien geen pure woede of woede. Niet iedereen zal deze fase ervaren, en sommigen kunnen hier blijven. Naarmate je woede afneemt, begin je misschien rationeler te denken over wat er gebeurt en voel je de emoties die je hebt weggeduwd.
Voorbeelden van de woedefase
- Uit elkaar gaan of scheiden: "Ik haat hem! Hij zal spijt hebben dat hij me heeft verlaten!"
- Baan verliezen: "Het zijn vreselijke bazen. Ik hoop dat ze niet slagen."
- Overlijden dierbare: "Als ze meer voor zichzelf had gezorgd, was dat niet gebeurd."
- Diagnose van terminale ziekte: “Waar is God hierin? Hoe durft God dat te laten gebeuren! "
Derde fase: onderhandelen
Tijdens rouw kun je je kwetsbaar en hulpeloos voelen. Op die momenten van intense emotie is het niet ongebruikelijk om te zoeken naar manieren om de controle terug te krijgen of het gevoel te willen hebben dat je de uitkomst van een gebeurtenis kunt beïnvloeden. In de onderhandelingsfase met onderhandeling kan het voorkomen dat je veel uitspraken doet van “wat als” en “als maar”.
Het is ook niet ongewoon voor religieuze individuen om te proberen een overeenkomst te bereiken of God of een hogere macht te beloven in ruil voor genezing of verlichting van verdriet en pijn. Onderhandelen is een verdedigingslinie tegen gevoelens van verdriet. Dit helpt je om verdriet, verwarring of pijn uit te stellen.
Voorbeelden van de onderhandelingsfase
- Uit elkaar gaan of scheiden: "Als ik maar meer tijd met haar had doorgebracht, was ik gebleven."
- Een baan verliezen: "Als ik alleen in het weekend zou werken, zouden ze zien hoe waardevol ik ben."
- Overlijden van dierbare: "Als hij haar die avond net had gebeld, was ze niet weggegaan."
- Diagnose van terminale ziekte: "Als we eerder naar de dokter waren gegaan, hadden we het kunnen stoppen."
Fase 4: depressie
Terwijl woede en onderhandelen erg "actief" kunnen aanvoelen, kan depressie een "stille" fase van verdriet voelen.
In de vroege stadia van verlies loop je misschien weg voor emoties en probeer je ze een stap voor te blijven. Op dit punt kun je ze misschien omarmen en er op een gezondere manier doorheen werken. Je kunt er ook voor kiezen om je af te zonderen van anderen, zodat je het verlies volledig kunt verwerken.
Dit betekent echter niet dat depressie gemakkelijk of goed gedefinieerd is. Net als andere stadia van rouw, kan depressie ernstig en wanordelijk zijn. Het kan overweldigend voelen. U kunt zich mistig, zwaar en verward voelen.
Depressie kan aanvoelen als een onvermijdelijke landingsplaats voor elk verlies. Als je echter het gevoel hebt dat je hier vastzit of niet het gevoel hebt dat je door deze fase van verdriet gaat, praat dan met een professional in de geestelijke gezondheidszorg. De therapeut kan u helpen deze periode van coping door te komen.
Voorbeelden van de mate van depressie
- Uit elkaar gaan of scheiden: "Waarom überhaupt doorgaan?"
- Baan verliezen: "Vanaf daar weet ik niet meer."
- Overlijden van een geliefde: "Wat ben ik zonder haar?"
- Diagnose van terminale ziekte: "Mijn hele leven eindigt in dit vreselijke einde."
Fase 5: Acceptatie
Acceptatie is niet per se een gelukkige of opbeurende fase van verdriet. Dit betekent niet dat je door rouw of verlies bent gegaan. Dit betekent echter dat je het hebt geaccepteerd en hebt begrepen wat het nu in je leven betekent.
Je kunt je in dit stadium heel anders voelen. Dit is volledig te verwachten. Je hebt een grote verandering in je leven ervaren en het verbetert de manier waarop je over veel dingen denkt. Zie acceptatie als een manier om te zien dat er meer goede dan slechte dagen kunnen zijn, maar er kunnen nog steeds slechte dagen zijn - en dat is oké.
Voorbeelden van de acceptatiefase
- Uit elkaar gaan of scheiden: "Uiteindelijk was dit een gezonde keuze voor mij."
- Baan verliezen: "Hier kan ik een weg vooruit vinden en kan ik een nieuwe weg inslaan."
- Overlijden van een dierbare: "Ik ben blij dat ik zoveel mooie jaren met hem heb gehad, en hij zal altijd in mijn herinnering blijven."
- Diagnose van terminale ziekte: "Ik heb de mogelijkheid om dingen aan elkaar te knopen en ervoor te zorgen dat ik de laatste weken en maanden doe wat ik wil."
7 stadia van rouw
De zeven stadia van rouw zijn een ander populair model om veel complexe ervaringen van verlies te verklaren. Deze zeven fasen omvatten:
- Schok en ontkenning. Dit is een toestand van ongeloof en verdoofde gevoelens.
- Pijn en schuldgevoel. U kunt het gevoel hebben dat het verlies ondraaglijk is en dat u het leven van anderen moeilijk maakt vanwege uw gevoelens en behoeften.
- Boosheid en ruzie. Je kunt wegrijden en God of een hogere macht vertellen dat je alles zult doen wat je vraagt, als het je alleen maar verlichting van die gevoelens geeft.
- Depressie. Dit kan een periode van isolement en eenzaamheid zijn waarin je verlies verwerkt en erover nadenkt.
- Harder zetten. Op dit punt zijn de stadia van verdriet, zoals woede en pijn, verdwenen en blijf je in een kalmere en meer ontspannen toestand.
- Restauratie en verwerking. Je kunt delen van je leven terug samenstellen en verder dragen.
- Acceptatie en hoop. Dit is een zeer geleidelijke acceptatie van een nieuwe manier van leven en een gevoel van kansen in de toekomst.
Dit kan bijvoorbeeld een weergave zijn van de stadia van een breuk of echtscheiding:
- Schok en ontkenning: "Ze zou me dat absoluut niet aandoen. Ze zal beseffen dat het verkeerd is en morgen terugkomen."
- Pijn en schuldgevoel: "Hoe kon ze me dit aandoen? Hoe egoïstisch is ze? Hoe heb ik het verpest?"
- Woede en onderhandeling: "Als ze me nog een kans geeft, zal ik een betere jongen zijn. Ik zal het haar geven en haar alles geven waar ze om vraagt."
- Depressie: "Ik zal nooit meer een andere relatie hebben. Ik ben gedoemd om alles te verraden."
- Opduiken: "Het einde was moeilijk, maar er zou in de toekomst een plek kunnen zijn waar ik mezelf in een andere relatie zou kunnen zien."
- Vernieuwing en reflectie: "Ik moet die relatie evalueren en leren van mijn fouten."
- Acceptatie en hoop: “Ik heb een ander veel te bieden. Ik moet ze gewoon ontmoeten. "
Excursie
De sleutel tot het begrijpen van verdriet is te weten dat niemand hetzelfde ervaart. Verdriet is heel persoonlijk en het kan zijn dat je elke keer iets anders voelt. Het kan een paar weken duren of het verdriet kan een lang jaar zijn.
Als je besluit dat je hulp nodig hebt bij het omgaan met gevoelens en veranderingen, is een professional in de geestelijke gezondheidszorg een goede bron om je gevoelens te controleren en een gevoel van veiligheid te vinden in deze zeer moeilijke en moeilijke emoties.